فرهنگ غذایی فرانسه، گنجینه‌ای از تاریخ، خلاقیت و داستان‌های شگفت‌انگیز است. پشت بسیاری از خوراکی‌های مشهور این کشور، از شیرینی‌های محبوب گرفته تا غذاهای اصیل، روایاتی پنهان شده است که از یک اشتباه آشپزی تا یک رویداد تاریخی بزرگ را در بر می‌گیرد.

• کرواسان (Croissant) کرواسان، نماد اصلی صبحانه‌ی فرانسوی، در واقع ریشه‌ی فرانسوی ندارد. داستان پیدایش آن به قرن هفدهم و شهر وین در اتریش بازمی‌گردد. زمانی که ارتش عثمانی در سال ۱۶۸۳ شهر را محاصره کرده بود، نانوایان محلی به صورت اتفاقی صدای آن‌ها را در حال کندن تونل در زیر شهر شنیدند و به ارتش هشدار دادند. پس از شکست عثمانی‌ها، نان هلالی‌شکل (که نماد پرچم عثمانی بود) را پختند. ماری آنتوانت، ملکه‌ی اتریشی فرانسه، این نان را به پاریس آورد و آن را محبوب کرد.
• تارت تاتن (Tarte Tatin) این دسر کلاسیک فرانسوی نتیجه یک اشتباه آشپزی است. در اواخر قرن نوزدهم، خواهران تاتن (Tatin)، صاحب یک هتل در جنوب فرانسه بودند. روزی، در هنگام پخت یک پای سیب، یکی از خواهران سیب‌ها را بدون اینکه به خمیر اضافه کند، در ماهیتابه کاراملی کرد. او از روی عجله، خمیر را روی سیب‌ها گذاشت و تارت را همانطور پخت. پس از پخت، او تارت را برعکس کرد تا قسمت سیب آن بالا بیاید و با کمال تعجب دید که نتیجه یک تارت فوق‌العاده و خوشمزه است.
• باگت (Baguette) شایعه‌ای وجود دارد که شکل باریک باگت، به دوران ناپلئون بناپارت بازمی‌گردد. سربازان ناپلئون برای اینکه نان را راحت‌تر در جیب شلوار خود جای دهند، نانواها را مجبور کردند تا نان‌های نازک و کشیده بپزند. اگرچه این داستان جذاب است، اما شکل امروزی باگت به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد که به کارگران اجازه می‌داد بدون نیاز به چاقو، نان خود را از هم جدا کنند.
• ماکارون (Macaron) ماکارون، شیرینی‌ فرانسوی، در واقع ریشه‌ی ایتالیایی دارد. این شیرینی در قرن شانزدهم توسط سرآشپزهای کاترین دو مدیچی، که برای ازدواج با هنری دوم به فرانسه آمده بود، به این کشور وارد شد. در آن زمان، ماکارون‌ها دو لایه نبودند و شبیه به بیسکویت‌های بادامی بودند. شکل امروزی ماکارون با دو لایه‌ی خمیر و یک فیلینگ در وسط، در اوایل قرن بیستم در پاریس ایجاد شد.
• پنیر روکفور (Roquefort Cheese) افسانه می‌گوید که این پنیر آبی معروف، توسط یک چوپان جوان کشف شد. او در حال استراحت در یک غار بود که پنیر صبحانه‌اش را جا گذاشت تا به دنبال دختری برود. چند ماه بعد که به غار بازگشت، پنیر کپک زده بود. او آن را امتحان کرد و دید که طعم بی‌نظیری دارد. پنیر روکفور بعدها با فرمانی سلطنتی توسط شارل چهارم به عنوان یک محصول انحصاری و محافظت شده شناخته شد.
• کوک او وین (Coq au vin) این خورشت خروس، داستانی از دوران باستان دارد. گفته می‌شود که ژولیوس سزار پس از فتح منطقه “آلورن” در فرانسه، یک خروس به عنوان نماد غرور به او هدیه داده شد. سزار نیز دستور پخت آن را در شراب به عنوان یک نماد از تسلط رومیان صادر کرد. امروزه، این غذا نمادی از آشپزی اصیل فرانسوی است.
• پان پردو (Pain Perdu) این شیرینی که شبیه به نان تست فرانسوی است، در واقع معنای “نان گم‌شده” می‌دهد. نام این شیرینی از این واقعیت گرفته شده که برای تهیه آن از نان‌های خشک و بیات‌شده استفاده می‌کنند. پان پردو، راهی برای استفاده دوباره از نان و جلوگیری از هدر رفتن آن بود و به همین دلیل به نام “نان گم‌شده” شناخته می‌شود.
• سوفله (Soufflé) این دسر سبک و پف‌دار، در واقع برای جلوگیری از اسراف غذا ابداع شد. در قرن هجدهم، سرآشپزها می‌خواستند راهی برای استفاده از مواد باقی‌مانده و ساده پیدا کنند. آن‌ها با هم زدن سفیده تخم‌مرغ، دسری سبک و پف‌دار درست کردند که نمادی از خلاقیت فرانسوی‌ها در آشپزی است.
• استیک تارتار (Steak Tartare) این غذای خام، داستانی عجیب از قبایل تاتار در آسیای میانه دارد. گفته می‌شود آن‌ها تکه‌های گوشت خام را زیر زین اسب‌های خود می‌گذاشتند و در طول روز، گوشت با گرمای بدن اسب و حرکت، نرم می‌شد. بعدها، این غذا با سس‌ها و تخم‌مرغ به شکل امروزی خود درآمد و به یکی از غذاهای معروف فرانسه تبدیل شد.
• شامپاین (Champagne) افسانه‌ها می‌گویند که راهب فرانسوی، دوم پریگنون (Dom Pérignon)، در قرن هفدهم به طور تصادفی حباب‌های درون شراب را کشف کرد و فریاد زد: “من دارم ستاره‌ها را می‌نوشم!”. اگرچه این داستان ممکن است دقیق نباشد، اما او نقش مهمی در توسعه‌ی تولید شامپاین به روش مدرن داشت. شامپاین به سرعت به نمادی از جشن و شکوه سلطنتی تبدیل شد.
• کیش لورن (Quiche Lorraine) این پای خوشمزه، برخلاف تصور، در ابتدا یک غذای فرانسوی نبوده است. ریشه‌ی آن به منطقه لورن در شمال شرق فرانسه بازمی‌گردد که در گذشته بخشی از آلمان بوده است. نام آن از کلمه‌ی آلمانی “کوشن” (Kuchen) به معنای کیک گرفته شده. در ابتدا، این پای تنها با نان، تخم‌مرغ و خامه درست می‌شد و بعدها بیکن و پنیر به آن اضافه شد تا به شکل امروزی خود درآید.
• کرک موسیو (Croque Monsieur) این ساندویچ گرم فرانسوی در سال ۱۹۱۰ در یک کافه در پاریس به صورت تصادفی اختراع شد. یک کارگر در کافه، ساندویچ‌های خود را نزدیک رادیاتور گذاشته بود. وقتی آن‌ها را خورد، دید که پنیر و نان برشته شده و طعم بهتری دارد. او تصمیم گرفت این ساندویچ را با ژامبون و پنیر درست کند و آن را “کرک موسیو” به معنای “آقای ترد” نامید.
• کَسولِه (Cassoulet) این خورشت کلاسیک، داستانی از دوران جنگ صدساله دارد. گفته می‌شود که در زمان محاصره‌ی شهر کستل‌نوداری، مردم شهر برای اینکه غذای کافی برای سربازان داشته باشند، تمام مواد موجود خود، از جمله لوبیا و گوشت را در یک کاسه‌ی بزرگ پختند. این غذا آنقدر مقوی بود که به سربازان انرژی لازم برای پیروزی را داد.
• فوآ گرا (Foie Gras) ریشه‌ی این غذای لوکس فرانسوی به دوران باستان بازمی‌گردد. تاریخ‌نگاران می‌گویند که مصری‌های باستان اولین کسانی بودند که به پرورش غازها برای چاق کردن کبد آن‌ها می‌پرداختند. این روش به رومیان رسید و آن‌ها نیز از آن استفاده می‌کردند. در نهایت، در قرون وسطی، این غذا به فرانسه آمد و به یک غذای ملی تبدیل شد.